De film Brain on Fire is een biografische drama die uitgebracht is in het jaar 2016. Het verhaal (dat ook in boekvorm is uitgebracht) is gebaseerd op het levensverhaal van Susannah Cahalan. Susannah word getroffen door de aandoening anti-NMDA-receptor encefalitis. Een aandoening die in 2005 pas erkend werd door de medische wetenschap als anti-NMDA-receptor encefalitis. Voorheen kregen deze patiënten vaak de diagnose schizofreen of een andere psychiatrische aandoening.

Vanaf 22 juni 2018 is deze film te zien via Netflix. Het boek is verkrijgbaar bij diverse boekhandels en via webshops zoals bijvoorbeeld Bol.com

Boek

Algemene informatie over deze film :

De titel van de film is : Brain on Fire

Regisseur : Gerard Barrett

Het (film) verhaal is geschreven door : Gerard Barrett

Gebaseerd op het boek : Brain on Fire van Susannah Cahalan

Acteurs : Chloë Grace Moretz, Jenny Slate, Thomas Mann, Tyler Perry, Carrie-Anne Moss en Richard Armitage

De muziek is geschreven door : John Paesano

Deze film is geproduceerd door : Denver en Delilah Productions

Speelduur : 95 minuten

Gesproken taal : Engels

Ondertiteling : Nederlands

In het kort het verhaal :

De hoofdpersoon in het verhaal is Susannah Cahalan. Zij werkt als auteur/journaliste bij de new York Post waar zij een erg goede band heeft met haar collega Margo. Susannah en Margo werken samen aan één bureau waardoor Margo als eerste de veranderingen in het gedrag van Susannah opmerkt. Omdat dit eerste veranderde gedrag meer past bij liefdesverdriet, te veel alcohol en te weinig slaap geeft Margo Susannah een aantal keer een berisping. In een later stadium merkt ook de baas van Susannah dat het helemaal mis is met zijn jongste werkneemster. Zij verpest haar opdrachten en toont agressief gedrag naar haar directe omgeving. De baas van Susannah informeert haar ouders omdat hij zich ernstig zorgen maakt.

Susannah komt bij haar huisarts terecht die allerlei onderzoeken laat uitvoeren zoals een bloedonderzoek, MRI scan enz. Er word geen medische oorzaak gevonden en ook dan word vastgesteld dat susannah een te losbandig leven heeft. Er word weer geopperd dat Susannah te veel alcohol drinkt, te weinig slaap krijgt en misschien wel drugs gebruikt.

Susannah verzwakt steeds meer en op een nacht krijgt zij een epileptische aanval. Haar vriend brengt haar meteen naar de eerste hulp maar ook nu word er niets medisch gevonden.

De ouders van Susannah nemen Susannah weer in huis (tot dan woonde susannah alleen). Ondanks de goede zorgen van haar ouders en haar vriend gaat het steeds slechter met Suannah. Wat begon als een in trance toestand lijkt de vormen van een bipolaire stoornis aan te nemen. Voor de arts een reden om Susannah anti psychotische medicatie voor te schrijven. Deze medicatie veranderd niets aan de toestand van Susannah. Na een erg agressieve houding tijdens de avondmaaltijd met haar ouders neemt men het besluit om Susannah op te laten nemen. Ook nu worden er weer allerlei onderzoeken uitgevoerd die niets opleveren. De ouders van Susannah krijgen het advies om Susannah op te laten nemen in een psychiatrisch ziekenhuis. Omdat de ouders er vast van overtuigd zijn dat Susannah niet psychisch ziek is (de artsen denken aan schizofrenie) maar dat er iets anders aan de hand is blijven ze zoeken naar een arts die Susannah kan helpen.

Susannah wordt catatonisch. Dit is een toestand waarbij Susannah niet (verbaal/non-verbaal) kan reageren op haar omgeving. Ook beweegt susannah niet of nauwelijks. Ondanks dit alles is susannah wel wakker en mentaal helder. Dr. Souhel Najjar (een externe arts) word om advies gevraagd en hij concludeert al snel dat de hersenen van Susannah aan de rechterkant opgezwollen zijn. Dit ontdekt hij doordat hij Susannah een klok laat tekenen en waarbij zij de cijfers 1 t/m 12 allemaal aan de rechterkant plaatst.

Om een definitieve diagnose te kunnen stellen moet Susannah een hersenen biopt ondergaan. Uit dit biopt blijkt dat Susannah het anti-NMDA-receptor encefalitis heeft. Dr. Najjar verteld de ouders van Susannah dat haar hersenen als het ware in brand staan. Er word een behandelplan opgesteld en Susannah hersteld langzaam maar wel volledig.

Na 7 maanden is Susannah zo ver dat zij weer aan het werk kan en schrijft zij haar biografie. Op deze manier hoopt zij de aandoening anti-NMDA-receptor encefalitis onder de aandacht te brengen zodat bij meerdere patiënten de juiste diagnose word gesteld.

Via onderstaande link kun je een klein stukje van de film zien:

https://www.youtube.com/watch?v=VZn6G0M9wNs

Mijn ervaring :

De film Brain on Fire geeft maar weer eens aan hoe belangrijk het is dat er een juiste diagnose word gesteld. Ook laat men duidelijk zien dat de patiënt vaak tegen veel onbegrip aanloopt. Omdat de aandoening : anti-NMDA-receptor encefalitis bij vele niet bekend is wil ik deze informatie graag delen. De film maar ook het boek kan niet vaak genoeg gezien/gelezen worden. Mede omdat de symptomen van deze ziekte heel erg op een psychische aandoening lijken. Je moet er toch niet aan denken dat er een verkeerde diagnose word gesteld waardoor je nooit meer terug kunt naar je oude leven.

Bedankt voor het lezen

Tot ziens

RinaJansen

37 9